ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ

Նորին Սրբություն Արամ Առաջինին

Հեղինակ՝ Արտակ Սարգսյան,
«ՔՈՉԱՐԻ – Ազգային Վերածնունդ և Ազգի Զարթոնք» կուսակցության վարչություն

---

ԽՈՐՀՐԴԱՅԻՆ ԴԻՐՔՈՐՈՇՈՒՄ ԵՎ ՔՆՆԱԴԱՏՈՒԹՅՈՒՆ

Նորին Սրբություն Արամ Առաջին,

Դուք տարիներ շարունակ հանդես եք եկել որպես Հայ Առաքելական Եկեղեցու ազգային արժեհամակարգի պաշտպան, խստորեն դատապարտել եք իշխանության կողմից հողերի հանձնումը, քննադատել եք «Տավուշը հանուն հայրենիքի» շարժման դեմ իրականացվող ճնշումները և բազմիցս խոսել եք ժողովրդի կողքին կանգնելու պարտակամությունից։

Սակայն այսօր, երբ հայտնի է դառնում, որ Ձեր անունից մարդ է այցելել Նիկոլ Փաշինյանին և նրան նվեր է հանձնել՝ իբր Ձեր օրհնությամբ, դա չի կարող ընկալվել այլ կերպ, քան բացահայտ հակասություն Ձեր իսկ նախորդ խոսքերի և քայլերի միջև։

Երբ մեկը դատապարտում է հող հանձնողին, բայց հետո նրան օրհնում է նվերով, նա ոչ թե հաշտության ուղի է ընտրում, այլ հաստատում է իր համաձայնությունը քաղաքական չարիքի հետ։

Այդ քայլը հարված է ոչ միայն Ձեր անձնական հեղինակությանը, այլև ամբողջ Աթոռի հեղինակությանը, որն առանց այն էլ տարիներ շարունակ տառապում է վստահության պակասից։

Այսօր Ձեր արարքը ընկալվում է որպես բացահայտ քաղաքական ուղերձ՝
համաձայնություն՝ գործող իշխանության վերարտադրմանը և լռելյայն օրհնություն այն ուժերին, որոնք քանդում են պետականությունը։

---

ՀԱՏՈՐԱՎՈՐ ԱՎԵԼԱՑՈՒՄՆ՝ ԳԱՀԻ ՀԱՎԱԿՆՈՐԴԻ ՄԱՍԻՆ

Ավելացնում ենք նաև սա՝ հատուկ հիշեցման և գնահատման համար. այն, որ Ձեր անունից կատարված այդ նվերը ներկայացվում է որպես հոգևոր օրհնություն, կարող է նաև ակնհայտ ու համարձակ մեկնաբանություն ստանալ որպես հավակնություն դեպի Սուրբ Աթոռի` Էջմիածնի գահին կամ աթոռին։
Խիստ մտահոգիչ են նման թաքնված քաղաքական նպատակները, երբ դրանք իրականացվում են իշխանությունների հետ դաշինքի միջոցով՝ հատուկ քայլեր կազմակերպելով՝ անձնական կամ աթոռամոլական շահի համար։
Եթե նվերը դիտարկվում կամ մատուցվել է որպես նախաբան այդպիսի հավակնությունների իրականացմանը, ապա դա արդեն ոչ միայն անհամարժեք է, այլև վտանգավոր՝ եկեղեցու անաչառության, հոգևոր անկախության և ազգային հեղինակության համար։
Սեղմ ասած՝ նվերը կարող է լինել ոչ թե խաղաղության կամ առժամանակյա հաշտության նշան, այլ ազդանշան՝ քաղաքական դաշինքի և աթոռամոլության, որի նպատակն է ճնշել ժողովրդական պահանջները և ապահովել անձնական վերարտադրություն հոգևոր և աշխարհիկ  դիրքերում։

---
 ԱՐՁԱԳԱՆՔ ԵՎ ՎՏԱՆԳՆԵՐ

Էջմիածնի և Կիլիկիայի կաթողիկոսությունների միջև գոյություն ունեցող տարաձայնությունները վաղուց արդեն վնաս են հասցրել եկեղեցու միասնականությանը։ Ձեր այս քայլով Դուք ոչ թե վերացրիք այդ պառակտումը, այլ խորացրիք այն՝ հակադրելով ազգային-հոգևոր արժեքները քաղաքական շահերին։
Այս ուղին տանում է դեպի Հայ Եկեղեցու վերջնական քայքայում, ազգային հոգևոր ժառանգության փլուզում և հավատացյալ ժողովրդի հիասթափություն։

Երբ հոգևոր առաջնորդը քաղաքական իշխանությանը նվեր է ուղարկում՝ այն պահին, երբ ժողովուրդը կորցնում է իր հողերն ու արժանապատվությունը, դա արդեն ոչ թե հաշտության նշան է, այլ՝ հավանություն դավաճանությանը։

Այսպիսի պառակտումն անխուսափելիորեն բերելու է եկեղեցու հոգևոր արժեքների կորուստին, ազգային գիտակցության թուլացմանը և նույնիսկ մեր պետականության ներքին լուծարմանը։

Էջմիածինը, որի վրա դարերով հենվել է հայ ժողովրդի հավատը, կարող է դառնալ ևս մեկ ձևական «օրրան», ինչպես Պոլսի աթոռը, որն այսօր միայն արտաքին շքեղությամբ է գոյություն ունենում, բայց առանց իրական ազդեցության։

---

ԿՈՉ ԵՎ ՀՐԱՎԵՐ ՎՃՌԱԿԱՆ  ՔԱՅԼԵՐԻ

Արամ Առաջին,
Ես՝ Արտակ Սարգսյանս, «Տավուշը հանուն Հայրենիքի» շարժման օրերին դիմեցի Ձեզ՝ հույս ունենալով, որ Դուք կգաք, կկանգնեք ժողովրդի կողքին և Ձեր օրհնությամբ կբարձրացնեք մեր ազգային ոգին։ Բայց Ձեր պատասխանը հետևյալն էր՝ որ արարողակարգը թույլ չի տալիս գալ, քանի դեռ Մայր Աթոռ Էջմիածինը Ձեզ չի հրավիրել։

Հիմա Ձեզ չի հրավիրելու։
Ես չհասկացա՝ ինչ արարողակարգից եք խոսում, երբ հայրենիքը վտանգի մեջ է։
Արդեն այն ժամանակներից ես սկսեցի երկակի դիտել Ձեր հայտարարությունները, և այսօր իմ կասկածները, ցավոք, կարծես թե հաստատվում են։

Այսօր հարց եմ ուղղում Ձեզ՝
արդյոք Մայր Աթո՞ռն է հրավիրել Ձեզ՝ մասնակցելու երկրի կազմաքանդման գործընթացին։
Եթե ոչ, ապա ինչո՞ւ Ձեր քայլերն այժմ համընկնում են իշխանության շահերի հետ։

Ժողովուրդը հոգնել է հոգևոր երկերեսանիությունից։ Ժամանակն է վերադառնալ Աստծո ուխտին, կատարել ձեր ծառայության իսկական իմաստը՝ ծառայել ճշմարտությանը, ոչ թե իշխանությանը։

Մի՛ հիասթափեցրեք ժողովրդին։ Մի՛ դարձեք այն վարդապետությունը, որի հիմքերը Դուք պիտի պաշտպանեիք։
Դադարեցրեք բաժանել և նվիրաբերել այն, ինչ ձեզ վստահել է Աստված՝ որպես ժողովրդի հոգևոր առաջնորդի։

---

 ԵԶՐԱԿԱՑՈՒԹՅՈՒՆ

Հայ Եկեղեցին առանց միասնականության, առանց խիզախ խոսքի և առանց ճշմարիտ առաջնորդության դատապարտված է վերածվելու ձևական հաստատության։
Ձեր ներկայիս քայլը պետք է լինի ոչ թե իշխանությանը հաճոյանալը, այլ ժողովրդին պաշտպանելը։
Ժողովուրդը սպասում է ոչ թե նվերների, այլ հավատի վերածննդի։

---

Արտակ Սարգսյան 
և
ՔՈՉԱՐԻ – Ազգային Վերածնունդ և Ազգի Զարթոնք
Կուսակցության վարչություն